Afgelopen jaar, 2010, maakte de Australische Black Metal formatie "Austere" bekend dat ze de handdoek in de ring hadden gegooid. Na het in 2009 verschenen meesterwerk "To Lay Like Old Ashes" vonden ze het wel welletjes geweest wat betreft hun project. Echter, dit gold zeker niet voor het eveneens uit Australië afkomstige "Woods of Desolation", waarvan 2 van de 3 leden gehuisvest waren bij Austere. Met deze voorkennis besloot ik maar eens de nieuwe cd, "Torn Beyond Reason" in mijn cd-speler te gooien en het maar eens erop te wagen.Goh, en wat er dan op je afkomt als je op play drukt... Het valt moeilijk onder woorden te brengen. Ben je, zoals ik, bekend met Austere wordt het al wat makkelijk, daar trekt het namelijk vrij veel op. Melancholische black metal voert de boventoon. De invloeden van de heren die bij Austere hun werk al prima deden is hier ook duidelijk te horen. De gitaarriffs brengen het zelfde gevoel over als die bij Austere, alleen iets sterker. Ze zijn niet rauw, zoals bij de meeste black metal, maar weerspiegelen een soort van duistere melancholische zang. Ze lopen prima in elkaar over, met af en toe een rustig ambient stukje eronder, zoals op "An Unbroken Moment", waarna het depressieve geweld weer losbarst.
De zang is iets wat mij bij Austere toch altijd sterk bij is gebleven. De strot van heer Desolate is er eentje uit duizenden in mijn ogen. Het feit dat hij ook zijn bijdrage heeft bij Woods of Desolation deed mij zeer deugd. En dit blijkt dan werkelijk het kersje op de slagroomtaart te zijn. Het is namelijk alsof een wanhopige gebroken man, die alles heeft lopen opkroppen, nu eindelijk zijn stem de vrije loop geeft, en het uitschreeuwt van de pijn. En dat ondersteunt de muziek wanhopige klaagzangen van de gitaar. Een combinatie om je vingers bij af te likken.
Als ik dan toch een klein nadeeltje moet noemen aan deze schijf is het dit. De structuur van de riffjes zit mooi in elkaar, dat moet zeker gezegd worden. Maar Woods of Desolation hakt iets te lang door op deze "Eureka". Het voelt af en toe een beetje achterhaald aan. Maar dit doet zich slechts af en toe voor.
Aan de andere kant is het namelijk een plaat om prima bij weg te kwijnen. Eentje die zeker aan is te raden voor die gene die Austere fan zijn en ze niet echt kunnen missen, en ook zeker fans uit het genre van o.a. Lantlos, Alcest, Les Discrets... Eat your heart out!
85/100
Geen opmerkingen:
Een reactie posten