Motörhead - The Wörld is Yours (2010)

Wie ook maar een beetje bekend is met de rock of metal muziek kent zeker de naam Motörhead. Dit Goddelijke viertal uit het altijd gezellige Engeland kent grote successen en vele hits. Ik noem nummers als Ace of Spades en Overkill die toch wel bij aardig wat volk belletjes zouden moeten laten rinkelen. Maar kunnen zij, Motörhead, dit trucje anno 2011 nog? Eerder genoemde hits stammen namelijk al van een aantal decennia terug…

Wel laat ik daar het volgende op zeggen, het nieuwe album “The World is Yours” is gewoon heerlijke harde vunzige Rock ’n Roll zoals we dat gewend zijn van de 3 heren uit Londen, maar dan gewoon met een wat modernere productie. Lekkere harde, ouderwetse en onvervalste rock ‘n roll riffs die, of je het nu wilt of niet, toch je hoofd op en neer doen gaan met lekkere catchy refreinen gezongen door die rauwe rokersstem van Lemmy die onlangs toch al zijn 65^e verjaardag heeft mogen vieren. Maar moet deze band al denken aan een pensioen? Zeer zeker niet! Er staan lekkere nummers op die doen denken aan de ouwe jaren van Motörhead, zoals Rock ’n Roll Music, Outlaw en Bye Bye Bitch Bye Bye, maar ook voor de vreemde eendjes in de bijt is ruimte gemaakt. Zo heeft Brotherhood of Man toch een wat duistere sfeer om zich heen hangen die ik nog niet eerder bij Motörhead heb gehoord. Dus, in tegenstelling tot vele andere bands laat Motörhead zien dat zij het vele jaren na dato nog steeds in zich hebben en dat is toch fijn om te horen.

Het is dus een heerlijk plaatje geworden wat je toch graag af en toe op wil zetten om gewoon effe lekker naar te luisteren of gewoon lekker op te rocken. Zeker geen tegenvallertje dit!

Score: 80/100

http://www.imotorhead.com/

Vooruitblik: Explosions in the Sky @ Paradiso, Amserdam

Hoera! Op 25 mei is het dan uiteindelijk zo ver. Explosions in the Sky begeeft zich dan, samen met Linchens, naar het almachtige Paradiso te Amsterdam. Daar, op deze woensdagavond, zullen zij (hopelijk) hun opkomende album ten gehore brengen dat ergens dit jaar uit zal worden gebrahct. De entree is 16 euro en de avond begint rond 19 uur. Dus, alle post rock fanaten, waaronder ik, gaat daarheen! Enjoy!

Thränenkind is weer bezig

Het Duitse gezelschap Thränenkind laat via de Myspace een voorproefje horen van een album wat later dit, of volgend jaar, aan zit te komen. Het nummer, An Hour and Ten Minutes heet het. Ook is er een nieuwe Facebookpage gekomen waarop je de heren nauwlettend in de gaten kunt houden. Echter was deze voor mij nog vrij onvindbaar, maar dit kan nog komen! Ook kan er gemeld worden dat Thränenkind helaas wel Os Moe is Troe-fest heeft moeten afzeggen.

http://www.myspace.com/thraenenkind

Woods of Desolation - Torn Beyond Reason (2011)

Afgelopen jaar, 2010, maakte de Australische Black Metal formatie "Austere" bekend dat ze de handdoek in de ring hadden gegooid. Na het in 2009 verschenen meesterwerk "To Lay Like Old Ashes" vonden ze het wel welletjes geweest wat betreft hun project. Echter, dit gold zeker niet voor het eveneens uit Australië afkomstige "Woods of Desolation", waarvan 2 van de 3 leden gehuisvest waren bij Austere. Met deze voorkennis besloot ik maar eens de nieuwe cd, "Torn Beyond Reason" in mijn cd-speler te gooien en het maar eens erop te wagen.

Goh, en wat er dan op je afkomt als je op play drukt... Het valt moeilijk onder woorden te brengen. Ben je, zoals ik, bekend met Austere wordt het al wat makkelijk, daar trekt het namelijk vrij veel op. Melancholische black metal voert de boventoon. De invloeden van de heren die bij Austere hun werk al prima deden is hier ook duidelijk te horen. De gitaarriffs brengen het zelfde gevoel over als die bij Austere, alleen iets sterker. Ze zijn niet rauw, zoals bij de meeste black metal, maar weerspiegelen een soort van duistere melancholische zang. Ze lopen prima in elkaar over, met af en toe een rustig ambient stukje eronder, zoals op "An Unbroken Moment", waarna het depressieve geweld weer losbarst.

De zang is iets wat mij bij Austere toch altijd sterk bij is gebleven. De strot van heer Desolate is er eentje uit duizenden in mijn ogen. Het feit dat hij ook zijn bijdrage heeft bij Woods of Desolation deed mij zeer deugd. En dit blijkt dan werkelijk het kersje op de slagroomtaart te zijn. Het is namelijk alsof een wanhopige gebroken man, die alles heeft lopen opkroppen, nu eindelijk zijn stem de vrije loop geeft, en het uitschreeuwt van de pijn. En dat ondersteunt de muziek wanhopige klaagzangen van de gitaar. Een combinatie om je vingers bij af te likken.

Als ik dan toch een klein nadeeltje moet noemen aan deze schijf is het dit. De structuur van de riffjes zit mooi in elkaar, dat moet zeker gezegd worden. Maar Woods of Desolation hakt iets te lang door op deze "Eureka". Het voelt af en toe een beetje achterhaald aan. Maar dit doet zich slechts af en toe voor.

Aan de andere kant is het namelijk een plaat om prima bij weg te kwijnen. Eentje die zeker aan is te raden voor die gene die Austere fan zijn en ze niet echt kunnen missen, en ook zeker fans uit het genre van o.a. Lantlos, Alcest, Les Discrets... Eat your heart out!

85/100

http://www.myspace.com/woodsofdesolation

Update: Aosoth + Shining + Watain @ Biebob Vosselaar

Even een update rond deze toch wel epische package dat zich vanavond naar de Biebob in Vosselaar zal begeven, en morgen te bewonderen zal zijn in de Kade te Zaandam. Het volgende statement kwam naar buiten op de Facebook van Shining:

"THE SHOW MUST GO ON - EVEN THOUGH WE ARE DOWN TO ONE GUITARIST

Unfortunately, due to illness, Fredric Gråby has been forced to return home and will not be able to complete the tour with us. SHINING however will continue on the tour although we will be down one guitarist. Obviously the sound will be different but we will give it all we’ve got.

Here’s wishing him a speedy recovery.

Dates still remaining on the tour:

10.03.2011 UK - Birmingham, Library

11.03.2011 FR - Notre Dame de Gravenchon, Arcade

12.03.2011 BE - Vosselaar, Biebob

13.03.2011 NL - Zaandam, De Kade

Please contact your local venues or ticketing agencies for information regarding tickets."

Akelei + Hymir, dB's Utrecht (22 januari 2011)

Misschien een beetje te laat, maar ach, je moet toch ergens beginnen met je concertverslagen. Dit is dus de eerste uit hopelijk een hele reeks van.

Om dan maar eens te beginnen, speelden de Nederlandse bands Akelei en Hymir op 22 janauari in dB's, te Utrecht. Veel dingen moesten hier voor geregeld worden, eer dat ik hierbij aanwezig kon zijn, maar het was me uiteindelijk gelukt, en rond half negen stormde ik met mijn gezelschap de plek des onheils binnen om daar eens lekker geamuseerd te worden. (Hoop je dan)

Akelei - Akelie, Akelei, Akelei. Een band die ik vorig jaar leerde kennen dankzij hun debuutplaat "De Zwaarte van het Doorstane" , en meteen was ik verkocht. Het was mijn plaat van het jaar, en hij draait hier nog steeds regelmatig een rondje in mijn CD speler. Ik was dus zeer benieuwd naar wat deze band in petto had. Het feit was wel dat dit toch een van de eerste optredens was van Akelei. Daarom waren de jongens wat gespannen, en dit uitte zich vooral in het eerste nummer, "Verlangen". Een zeer mooi sfeervol nummer op schijf die je helemaal in de sfeer van de plaat sleurt, maar zeker live, flikt Akelei dit kunstje prachtig. Ondanks de zenuwen bij de zanger en het kleine foutje kwam de sfeer er meteen goed in. Toen de nummers "De Zwaarte" en "Meer Dan Je Ziet" werden gespeeld werd het al helemaal mooi. De zenuwen trokken weg, en Akelei gaf een prachtige show, waarin de sfeer zeer goed naar voren kwam en de muziek overtuigend werd gespeeld. Akelei besloot daarna de show met "De Zin (Die Ik Verloor)" Een mooie afsluiter van een geslaagd optreden, ik kan niet meer zeggen.

http://www.akelei.org/

Hymir - Een band die mij, voor deze avond, volledig onbekend was. Black/Death Metal kon ik verwachten, werd mij verteld. En dat was het ook. Er zaten goeie nummers tussen, er zaten minder goeie nummers tussen. Voor de rest was het vrij rechttoe rechtaan Black/Death Metal. Ze zette een vrij overtuigende show neer, en hadden er aardig wat zin in. (In tegenstelling tot het publiek) Toch zal deze band helaas niet gauw in mijn bibliotheek belandden. Het klonk allemaal niet slecht, etc. Maar er zal nog aardig wat qua songwriting moeten gebeuren om mij te overtuigen. Te lang gerekte riffjes, niet helemaal lekkere overgangetjes, etc. Ook de drummer kon veel meer dan hij liet zien die avond, wat een minpuntje was. Des al niet te min, was het een zeer vermakelijk band onder het genot van een biertje, en wens ik ze het beste toe voor de toekomst.

http://www.myspace.com/hymirband

En toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Nog even wat napraten met de bands, biertje erbij, en dat was het dan voor 22 januari. Een zeer memorabele avond blijft mij dan toch bij, te danken aan Akelei. Ze zette een zeer goede show neer, waarin naar mijn part Hymir eigenlijk in het voorprogramma had mogen staan, maar goed. Ik hoop in ieder geval nog veel te horen van beide bands.

The Death Letters - The Death Letters (2009)

- Jawel, schijnbaar ben ik niet de enigste die zo gek is om voor dit e-zine te schrijven, we hebben versterking, en wel van Madame Rebecca de Jongh. Hier is haar eerste resencie, enjoy! -

Alweer een tijdje geleden sinds dat dit album is uitgekomen, maar de two-man band uit Dordrecht heeft, zoals de YouTube stalkers onder ons al weten, in de tussentijd zeker niet niks gedaan. Naast eindeloos touren, zijn de jongens ook druk bezig geweest met het opnemen van het nieuwe album ‘Post-Historic’ wat in April 2011 uit zal komen.

Maar nu eerst eens dit oude, vertrouwde album. Na bekend te zijn geworden met de EP “Play it Like You Mean It” is in 2009 dit, naar mijn mening, vrij geniale album uitgekomen.

Wat sowieso bijzonder is aan deze jongens is dat ze vooral live heel energiek overkomen, en dat nog geen eens door het gitaarspel van Duende (Jordi heeft tenslotte niet voor niets de bijnaam ‘Duende’ gekregen. Spelen kan-ie en hoe.) , maar door pure uitstraling. Dit verschijnsel valt o.a terug te horen aan het nummer “Simple Soul”. Wat ook weer terugkomt in dit album, is dat ze vooral ook het gevoel er goed in verwerken.

Echt een specifiek genre valt hier echter niet aan te koppelen omdat dit per nummer verschild, wat het overigens een fijn afwisselend album maakt, maar over het algemeen zijn ze te vergelijken met bandjes zoals ‘the White Stripes’ en ‘the Black Keys’ door de bluesrock invloeden die je terug hoort. Die bluesrock invloeden waren tot op heden wat de band aan de ene kant nog unieker maakte. Vandaag de dag spelen ze meer een soort post-hardcore. Of men hier blij mee moet zijn, dat is nog niet geheel duidelijk, maar laat ik hier niet al te bitter over zijn en gewoon doorgaan met dit review.

De teksten zijn zo nu en dan wat men ‘emo’ zou kunnen noemen, maar dat valt te overzien. In “I Must Confess” is dit zelfs juist humoristisch gebruikt. Het meest opmerkelijk vind ik “Schizophrenic”. Vooral voor de liefhebbers die de heren ooit live heeft zien spelen, zal bij dit nummer bij het sluiten van de ogen het beeld van een rondstuiterende Duende opwekken. I say, yes please!

Wat ik het beste aan dit album vind, is dat ze erin zijn geslaagd voor zowel de energieke momenten als de rustige avonden iets hebben weten te produceren. Dus of je je nu ontzettend lui voelt, of ontzettend loopt te stuiteren, dit album is zeker een aanrader.

85/100

Deafheaven - Roads to Judah (2011)

En dan zit je in 2011, en de eerste albums sijpelen zo een beetje binnen; er zit aardig tot goed werk tussen, er zit minder werk tussen, er zitten cd's bij die totaal teleurstellen en natuurlijk ook altijd, cd's die doen verbazen, je ogen openen, je wakker schudden. je vastpakken vanaf het eerste nummer en je niet meer loslaten tot de laatste noot is neergestreken. En die ervaring wil ik vandaag met jullie delen.

Ik maakte namelijk halverwege februari kennis met het Amerikaanse gezelschap "Deafheaven". In 2010 brachten zij namelijk de demo "Demo" uit, die mij totaal versteld deed staan. Een mix van perfect atmosferische, duistere en emotionele postrock gemengd met post black metal, die we onder andere kennen van bands als Lantlos, Alcest, Les Discrets... en ga zo maar verder. Nu is het wel feit dat, sinds het succes van bovengenoemde bands en meerdere, veel van dit soort bandjes de grond uitschieten. Echter vaak zonder succes. Deafheaven is echter geen van dit soort bands en weet precies hoe het moet.

En dat laat men duidelijk merken op "Roads to Judah", de eerste langspeler die in april verschijnt. Net als op de demo is deze langspeler een perfecte mix van Post Rock en Post Black Metal. Wat bij vele bands die falen het probleem is, is dat zij niet goed deze combinatie kunnen leggen om deze genres beide tot een goed recht te doen brengen. Deze Amerikanen doen dit zeker. Het zit hem namelijk in de overgangen van de ene stijl in de ander, en de beide stijlen dan ook goed combineren. En dat doen ze bij Deafheaven zeer goed. Het verveelt namelijk geen moment, het houd je constant vast, en de sfeer die het de nummers uitademen is werkelijk beangstigend goed te noemen.

Enig minpunt wat ik kan bedenken bij deze plaat is misschien dat de vocals wat te zacht in de mix staan, zodat het iets te veel samenvalt met de gitaren waardoor de twee soms moeilijk te onderscheiden zijn, maar dit is slechts een heel klein vlekje op deze prachte dijk van een plaat.

Deafheaven debuteert met deze schijf dus prima in mijn ogen. Als deze heren zo door kunnen gaan en gewoon hun eigen ding blijven doen, waar ik eigenlijk niet zo zeer voor vrees, kunnen ze het nog ver schoppen. Ik ben benieuwd!

90/100

Bospop 2011

Bospop is, tot genoegen van ondergetekenden, de laatste jaren toch gegroeid tot een begrip wat bij vele (wat oudere?) muziekfanaten toch wel vaak een belletje doet rinkelen. De afgelopen jaren pakte Bospop (op het nieuwe terrein) uit met o.a. Queensryche, Twisted Sister, Status Quo, Billy Idol, en ga zo maar voort. Maar het is nu niet het verleden, maar het heden, en het is tijd voor Bospop 2011. De kaartjes zijn afgelopen zaterdag voor 150,- in de vvk gegaan (3 dagen), en apart kosten ze 75 euro. Hieronder vind je een lijstje van de bevestigde namen per dag.

Vrijdag 8 juli; Joe Cocker, Journey, The Faces featuring Mick Hucknall, Texas, Foreigner, The Resistance Plot

Zaterdag 9 juli; Anouk, Bush, Roxette, Ringo Starr and his All Starr Band, Brian Setzer's Rockabilly Riot, Roger Hodgson & Band, Greg Allman Band, Ultimate Eagles, Serena Pryne, Coldplace

Zondag 10 juli; Dream Theater, Black Country Communion featuring Joe Bonamassa, Thin Lizzy, RIverside, Triggerfinger, Walter Trout, Jimmy Barnes

Ondergetekende is op de zondag zeker aanwezig. Andere dagen nog onzeker. :) Houd deze blog in de gaten voor meer info!

Cradle of Filth gaat ons verwennen.

We wisten al lang dat dit jaar waarschijnlijk een nieuw orchestraal album ons tegemoet zal komen via deze Britse mannen, maar onlangs maakte heer Dani Filth in onderstaand interview bekend dat we waarschijnlijk ook nog een DVD en een gedichtenbundel (van meneer Filth zijn eigen hand) kunnen verwachten. De DVD is naar het schijnt al geschoten in Rusland. Dus nu wordt het wachten geblazen, eerst maar eens op "Midnight in the Labyrinth", het orchestrale album, wat alleen maar nummers van de eerste vier albums zal bevatten.

Black Metal Desecration Festivals 2011

Jawel, ook dit jaar is het weeer zover. Black Metal Desecration Fest gaat weer neerstrijken over ons kleine kikkerlandje. Het zal eerst op 9 april de Romein in Leeuwarden aandoen, en de dag erna de aloude Baroeg te Rotterdam. Inmiddels zijn alle namen bekend, en deel ik deze al te graag even met u mede.

• Nargaroth (DE Black)
• Pest (DE Black)
  
• Gorath (DE Progressive Black)
• Posthum (NO Black)
• Chaos Invocation (DE Black)
• Terzij de Horde (NL Post Black)
• Infestis (NL Black)

De prijzen voor beide shows zal 17,50 bedragen aan de kassa, en 15,50 in de voorverkoop. Ondergetekende probeert hier natuurlijk bij te zijn en jullie te trakteren op een mooi recensie achteraf.

Joyless - Wisdom and Arrogance (2000)

- Omdat binnenkort het nieuwe album genaamd "Without Support" komt, na 11 jaar, en omdat ik het hier toch wat wil vullen, én omdat dit toch de eerste review is die ik ooit schreef, bij deze-

Deze toch al wat oudere plaat, zag toch pas vorig jaar het licht dat leidde naar mijn CD collectie. Dit zijproject van enkele heren van Forgotten Woods, leverde deze plaat wel al echter af in 2000, maar toch nam ik mij eens de moeite om er voor te gaan zitten, en dit nieuwe stukje van mijn collectie eens aan te horen.

Wat eigelijk het eerste opviel toen ik deze plaat draaide, was de stijl van Alcest’s Souvenirs d’Un Autre Monde die hier sterk op aanwezig is. Op het album zijn dus gewoon clean female vocals te horen, er word gebruik gemaakt van gewone rock en akoestisch gestemde gitaren, maar deze kunnen ook behoordlijk neig

en naar een meer black metal sound. De nummers, die een gemiddelde lengte van 4 minuten hebben, zijn leuk om aan te horen, maar het is vooral veel van het zelfde. Zo is bijvoorbeeld het nummer “Trust Endore” gewoon een instrumentale versie van het eerdere nummer “Stand”. De genialiteit van Alcest ontbreekt dus idelijk op dit album. De drums zijn vrij makkelijk en amateuristisch, en de vocals zijn ook niet altijd helemaal 100 %. De nummers “Transpire” en “Why Should I Cry” sprekem mij om de een of andere reden wel aan. Misschien is het omdat hier de gitaren vrij naar voren komen en er geen drums aanwezig zijn?? Ik weet het niet. Ze liggen gewoon wat beter in het gehoor dan de rest. Het laatste nummer, “Room of Velvet Spledour” geeft dan weer een kleine positieve omkeer aan het album, aangezien hier de vocals worden verzorgt door Olav Berland, en hij niet veel lijkt op de rest van de nummers.

Het album “Wisdom and Arrogance” is vooral een album wat makkelijk in het gehoor ligt, en zo af en toe eens leuk is om op te zetten. De gitaren klinken goed en professioneel, maar de drums en vocals laten nog wat te wensen over. Toch is het wel een aardig schijfje wat nog wel af en toe mag worden af gespeelt, maar niet te vaak.

69/100

Vooruitblik: Death Holy Death Tour, Biebob, Vosselaar

Shining en Watain zijn momenteel samen op tour. Opzich is dat best wel vreemd te noemen, aangezien beide bands (Shining en Watain dus) nog in het najaar van 2010 door Europa getoured hebben. Ze zitten nu nog in het altijd gezellige Spanje, maar over goed in week staan ze, samen met het Franse Aosoth in de Biebob, Vosselaar. Natuurlijk is ondergetekende er zeker bij, en hierbij dus even een vooruitblik wat ik er van verwacht.

Aosoth - Aosoth ken ik eigenlijk via een vriend van mij. De CD "Ashes of Angels" draait hier regelmatig de ronde en de stijl van donkere, hakkende Death/Black spreekt me zeker aan, en de cd verveelt daarom ook zeker niet gauw. Live verwacht ik daarom ook dat ze me prima kunnen vermaken met nummers van de eerste, maar ook van de nieuwe CD die ik nog moet checken. Benieuwdheid alom dus!

Shining - Zeker mijn favoriete Black Metal band, nu toch al zeker voor een paar jaar. Ik heb ze nu 6 keer live gezien, waarvan twee keer in 2010. Dit wordt dus grofweg gezegd de derde keer dat ik ze in een jaar zie. En de tweede voorgaande keren in Baroeg (Rotterdam) en JC Todo (Best) waren werkelijk memorabele shows, waaruit moeilijk een winnaar te kiezen valt. Ik verwacht dus niets meer dan een show van Kvarforth en zijn mannen die staat als een huis. Wel ben ik benieuwd hoe het Shining nu af gaat zonder Richard Shill. De drummer speelde einde 2010 zijn laatste gig voor Shining, en nu zit Ludwig Witt er, die er van 2005 tot 2007 ook al zat. Ook, benieuwd dus.

Watain - Watain is een band die voor mij altijd gewoon een goeie black metal band is geweest. Het is voor mij altijd een plezier geweest om eens naar een cd van deze heren te luisteren, maar echt diep ben ik er nooit op in gegaan. Daarom ben ik dus ook wat voor indruk deze heren live op mij in zullen maken. Stiekem hoop ik een beetje op veel nummers van het laatste werk, "Lawless Darkness", waar ik toch wel vrij fan van ben. Maar we zullen zien. Ook weeral, benieuwd.

Conclusie, dit beloofd voor mij een zeer spannende verwachtingsvolle avond te worden. Nu maar hopen dat deze verwachtingen waar kunnen worden gemaakt en dat ik jullie 13 maart kan trakteren op een vrolijke recensie van dit concert.

Kutschurft - Over Smaak Valt Niet Te Fisten (2011)

Wie had het nog ooit durven denken? ’s Lands meest etenslustbedervende band is terug van weggeweest. Onlangs kwam er al een persbericht vanuit de Politie Utrecht naar buiten die de verdwijning bekend maakte van vier lichamen uit het medisch laboratorium van de universiteit van Utrecht. Dit bleken de ingevroren lichamen te betreffen van de in 2007 dood aangetroffen leden van Kutschurft. Politie en justitie zijn een onderzoek gestart en ondertussen is deze nieuwe plaat via veel illegale en ondergrondse kanalen op het toneel verschenen.

Kenmerkend aan Kutschurft was al, vanaf het begin, de ranzige, humoristische en soms ronduit geniale songtitels en songteksten. Dit is op de nieuwe plaat zeker niet anders. Titels als Bukkake Barbie, Smegma Niets Meer, Ejacula (denkt aan Dracula) en natuurlijk (Joran van der) Sloot Tripping. Maar de tekst is niet het enige wat er toe doet; de muziek! Tsjah, grofweg gezegd, keiharde Death Metal, punt. En wat is dat dan wel niet? Nou ja, dat is voor iedereen anders, over het algemeen kun je zeggen; raggende lage gitaren met veel distortion, snelle drums gruntende vocalen, etc., maar daar kom je nog niet wijzer uit. Vele zullen het typeren als een bak herrie, en juist die bak herrie vindt ondergetekende heerlijk. Alhoewel deze plaat niet meer echt dat onvervalste stoute grenzeloos harde geluid met moddervette riffs heeft als de eerste 2 schijven mag wel opvallend genoemd worden, maar dat maakt het er niet minder op. Voor de metalfan is dit zeker een band om te checken! En natuurlijk voor iedere kritische muziekfan, die zijn horizon wil verbreden. (Zijn die er nog? Ja?)

Op hun uiterst beveiligde site http://www.kutschurft.nl/ kunt u alle albums, van vroeger tot nu beluisteren. Het gerucht doet zelfs de ronde dat het eerste optreden gepland staat op 9 april, in dB’s Utrecht. De AIVD kan dit nog niet bevestigen, maar ondergetekende is zeker aanwezig!

80/100

(Wegens angst voor vervelende bezoekjes van politie en justitie wenst de schrijver van dit stuk anoniem te blijven)