Slayer + Pestilence, Effenaar Eindhoevn, dinsdag 12 juli

Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen? Het is namelijk inmiddels al enkele maanden geleden dat de metalidolen van Slayer de planken van de Effenaar betraden, maar toch wou ik jullie niet onttrekken aan mijn bevindingen, vandaar dit verslag over een gezellige ruige Eindhovens avondje.

Maar voor de Slayer de bühne mocht betreden was het de beurt aan het Nederlandse Pestilence. Deze metalband, die onderhand wel bij het hele vaderlandse metalvolk bekend is, mocht het publiek alvast opwarmen. Met een speciale set die vooral een knipoog had naar het wat oudere werk trapte de heren om stipt kwart over 8 af. Enige probleem; het geluid. Dat was namelijk ronduit bagger en stond echt veel te hard. Gitaren en vocalen waren nauwelijks van elkaar te onderscheiden, en van het drumstel hoorde je alleen het oorverdovende kabaal van de snare en de kick. Dit compenseerde dan weer het probleem wat veel mensen (mij inbegrepen) met de zang hebben. Die komt op mij namelijk op cd nogal irritant over. Live was dit (gelukkig?) stukken minder. Dit kan aan het slechte geluid liggen, maar het was in ieder geval wel een kleine opluchting. Verder valt er nog over de show te vertellen dat deze door de band zeer enthousiast werd overgebracht, en ook door het publiek vrij enthousiast werd beantwoord. Natuurlijk waren de zinnen meer op de hoofdact gezet, maar Pestilence kreeg zeker nog wat haeadbangers en moshers alvast in de stemming. Een veelbelovend begin.

http://www.myspace.com/pestilenceofficial

Toen was het tijd, tijd voor de hoofdact, tijd voor Slayer! Om stipt 9 uur trapte de heren hun set met veel enthousiasme af. World Painted Blood, het titel nummer van het meest recente album werd dan ook hartelijk ontvangen door de fans. Wat ook gelijk opviel bij de eerste noot die gespeeld werd was dat het geluid subliem was. Te perfect voor woorden. Wat toch misschien best raar is, aangezien Pestilence te kampen had met zulke problemen, maar bon. Na de opener was het tijd voor Hate Worldwide en War Essemble. Twee lekkere tracks die prima voor de dag kwamen. En als we het over Slayer anno 2011 hebben, kunnen we er niet omheen of we moeten hef toch even over het gemis van founding member Jeff Hanneman hebben. Deze werd vanavond vervangen door de lead gitarist van Exodus, Gary Holt. Deze Gary Holt deed het meer dan prima en speelde de partijen vlekkeloos weg en had veel plezier op het podium met de fans en de band. Ook de frontman, Tom Araya kon het niet laten om na elk nummer breed glimlachend naar het publiek te kijken wat hem toejuichte en toeschreeuwde. Verder kan ik je over de set niets meer vertellen dan dat het een zeer gebalanceerde mix was tussen oud en nieuw. Zo kwamen oudjes als Chemical Warfare, Seasons in the Abyss en The Antichrist voorbij, maar ook nieuwtjes zoals Snuff en Dittohead. En natuurlijk konden de klassiekers zoals Angel of Death (met een dodelijk geniale scream door Araya), South of Heaven en Raining Blood (die echt lekker snel werd gespeeld) ontbreken. Na ruim 2 uur was het dus ook wel welletjes en had Slayer zijn werk meer dan prima gedaan. Kortom, prima set, prima sound, prima sfeer, prima show! Ik hoop dat als ik deze heren nog eens mag bewonderen ze het kunnen overtreffen, dat zou er dan gegarandeerd een topshow van maken.

http://www.myspace.com/slayer

1. Setlist Slayer:
2. World Painted Blood
3. Hate Worldwide
4. War Ensemble
5. Postmortem
6. Temptation
7. Dittohead
8. Stain of Mind
9. Disciple
10. Bloodline
11. Dead Skin Mask
12. Hallowed Point
13. The Antichrist
14. Americon
15. Payback
16. Spirit in Black
17. Mandatory Suicide
18. Chemical Warfare
19. Ghosts of War
20. Seasons in the Abyss
21. Silent Scream
22. Snuff

Encore:

1. South of Heaven
2. Raining Blood
3. Black Magic
4. Angel of Death

Snorrepop 2011, De Bosuil, Weert

Alweer de derde editie van een vrij succes evenement wat zich jaarlijks afspeelt in de Bosuil te Weert. Dan heb ik het maar over één ding; Snorrepop! Zogezegd het meest Snorwaardige festival van Nederland en omstreken. Dit jaar probeert men bij de organisatie de line up vorig jaar te overtreffen, die des tijds bestond uit namen als The Resistence Plot en Destine, en als je vooraf op het affiche kijkt zou dat best wel moeten lukken. Op deze vrijdag avond worden ons voorgeschoteld; Sanquin, Monomania, Kill Ferelli, Sexual Reproductive Systems (SRS) en het Franse duo The Inspector Cluzo.

Rond 8 uur wordt er afgetrapt door de lokale band Sanquin uit Stramproy. Deze heren vervangen het gezelschap Clock, wat helaas voor deze avond af had moeten zeggen. Sanquin was dus zo aardig om op te komen dagen. Deze heren hebben een redelijk affiche en horen dus thuis op Snorrepop, met onderandere dit jaar nog deelname en de Pop Prijs in de 013 te Tilburg. Voor een verrassend lege Bosuil spelen zij enthousiast een goeie set weg. Het minpunt lag hem dus niet in de band, maar bij het publiek, wat (vrij logischerwijs) zo vroeg op de avond nog niet in zulke grote getallen aan was gekomen en ook nog niet vrij opgewarmd was. Sanquin was dit wel, en heeft het heel volwassen opgepakt, en dit laat toch wel zien hoe goed deze band is en hoeveel potentie deze heren wel niet hebben. Anhoewel dit optreden dus niet je van het was, wil ik wedden dat er voor Sanquin nog veel meer in het verschiet kan liggen.

http://www.myspace.com/sanquinrock

Daarna was het de beurt aan de band Monomania. Een band waar ik nog geen ervaringen mee had, maar die mij toch wel redelijk kon bekoren. Rond 9 uur stonden deze, eveneens vrij jonge heren op het podium te raggen. Met een moderne variant van wat men tegenwoordig 'punk' noemt speelde zij een degelijke set weg die vermakelijk in de oren klonk. Vreemde eend in de bijt was een nummer van zangeres Adele, die zij op geheel eigen wijzen gecovert hadden, leuk, maar het had niet gehoeven. En zo speelde ook de tweede band voor een nog steeds relatief lege Bosuil keurig zijn set af.

http://www.myspace.com/monomaniarock

Met ondertussen een ruim uur uitloop was het nu tijd aan het rockbitch geweld van Kill Ferelli. Een band, die mij net als Monomania onbekend was, maar wat werd ik blij verrast. De band bracht een soort mix van lekkere vunzige oudere hard rock met een modern sausje. Ook de zaal was inmiddels wat voller gelopen en dit droeg toch wel mee aan de hele ervaring van het optreden. De band was in vorm, zeer in vorm. Het enthousiasme moet zelfs de achterste toeschouwers tot aandacht hebben gewekt. Want de zangeres mag zich in mijn ogen een ware frontvrouw noemen die haar teksten met passie en emotie ten gehore brengt. Zoiets vind ik leuk om te zien, en doet mij goed. Een aanrader deze band en ik begon steeds meer zin in de rest van de avond te krijgen!

http://www.myspace.com/killferelli

SRS (de Sexual Reproductive Systems) is deze dagen een begrip in Weert en omstreken. Na het winnen van Sneeuwpop 2010, alwaar zij 2 zeer succesvolle optredens hebben weggegeven, en het zeer succesvolle optreden op Zoepfest 2011 (eveneens in de Bosuil) leek het Snorrepubliek hier massaal voor naartoe te zijn gekomen. En men kreeg waar voor hun geld. Een geweldige mix van dubstep, rock en rap werden ons voorgeschoteld die ons allen inmiddels zo bekend in de oren klinkt. Het publiek ging los, de band had er zin in, en met veel huilen en jammeren moesten we toch na drie kwartier afscheid nemen. Als je me niet gelooft, wil ik je graag verwijzen naar onderstaand filmpje van Zoepfest. (En morgen een compilatie van Snorrepop zelf) En heb je nu spijt dat je het gemist hebt? (Wat je zeker zult hebben) Dan wees niet getreurd! Want op 19 november kun je deze heren weer aanbidden in de Triangel op de Oelemarkt, te Weert.

http://www.myspace.com/sexualreproductivesystems

Afsluiter en tevens de hoofdact van deze avond, The Inspector Cluzo, betrad rond middernacht het podium. Voor een nog redelijk energiek publiek speelde het een goeie set weg met alle favorietjes erin verwerkt. (Two Days, French Bastards, Fuck the Bass Player,...) Ook de interactie met het publiek was een pluspunt. Zo mocht de drummer even crowdsurfen, waarna hij zowat een crash in het publiek sloeg. Deze twee mannen zelf spelen trouwens een mix van funk, rock en punk, die nog goed aansloeg op het publiek, maar jammer genoeg hadden toch aardig wat mensen het al voor gezien gehouden na het spektakel van SRS. Jammer, want deze French Basterds verdienen ook zeker hun aandacht met hun zeer funky tunetjes.

http://www.myspace.com/theinspectorcluzo

En dan loop je naar buiten, en dan concludeer je dat het best een geslaagde editie is geweest. De bands waren enthousiast, het publiek (voor zover aanwezig) had er ook veel zin in. Kortom, een intiem en gezellige avond vol goeie muziek en veel bier. Volgend jaar weer? Ik zeg ja!