Splattered Mermaids + Rectal Smegma + Rompeprop @ De Triangel, Weert

Zo, toen mij bekend werd dat deze namen der vunzigheid naar de Triangel zouden komen, kon ik haast mijn oren niet geloven. Zo veel viezigheid in een keer, dat moet gewoon een topavond worden, zou je zeggen. Dus vol goeie moed, stapte ik op mijn (nog) mooie fietsje en reed ik afgelopen vrijdag avond, 27 mei, richting centrum Weert, om eens lekker gepenetreerd te worden.

De avond werd geopend om klokslag 9 uur door het Zweedse gezelschap Splattered Mermaids. En je zag meteen dat de heren er zin in hadden. De zanger ging meteen vanaf het eerste nummer helemaal los, en zo werd het publiek toch ook wel lichtjes aangestoten om ook maar mee te doen. Ook kwam al snel de bassist even meedoen en werd het al een gezellige moshpit, al daar in de Triangel. De muziek dan. Lekker recht toe, recht aan grind/death metal, met knallende drums en brute vocalen. De set bestond uit een variatie van oudere en nieuwere nummers. Ook werd een voorproefje gegeven van het opkomende album, wat in de herfst in de schappen moet liggen. Al met al dus een zeer overtuigende band, dit zeker het volgen waard is. Later meer over deze heren op deze site.

http://www.myspace.com/splatteredmermaids

Daarna begon de viezigheid meer terrein te winnen in het altijd gezellige rockcafé. Het was de beurt aan Rectal Smegma om het publiek verder te vermaken. De muziek? Tsjah, grinden hè. Meer woorden kan ik er niet over kwijt. De band zelf kwam wel een beetje saai over. De set werd afgewerkt, en dat was het eigenlijk. Ze hadden niet echt veel extra's over voor het publiek, maar toch kregen ze hen (dankzij Splattered Mermaids?) goed mee. Een aardige band dus, die een set afwerkte met een hele grote knipoog naar het 2 jaar geleden verschenen werk "Keep On Smiling". Leuk dus, niet meer.

http://www.myspace.com/westlandgoregrind

Daarna was het tijd voor de grote act van de avond; Rompeprop! Het was inmiddels al 9 jaar geleden dat deze Eindhovense viespeuken in de Triangel voor het laatst hadden gestaan. En ze hadden er zin in om het succes van toen weer eens even lekker te evenaren. En dat lukte. Het publiek, wat trouwens jammer genoeg niet echt in grote getalen aanwezig was, ging helemaal los op nummers als Tante Shampoo, Vaginal Luftwaffen en de al oude klassieker Pelicanenlul. De gezellige Brabantse humor ontbrak ook niet natuurlijk, en de set werd verder prima afgewerkt, met veel energie, en de lekkere lompe grind die Rompeprop berucht en bekend maakt.

http://www.myspace.com/rompepropaganda

Een gezellig avondje dus, waar de Triangel, ondanks de wat lage opkomst, zeer trots op mag zijn. Hopelijk mag ik jullie binnenkort weer verblijden met een concertverslag uit deze toch altijd gezellige tent!

De eerste videoclip ooit voor Shining!

Tegelijk met de officiële release van het nieuwe album "VII - Fodd Forlorare" besloot Shining dat het ook maar eens tijd werd voor een videoclip. In het nu 15 jarig bestaan van de band heeft het nog nooit een clip geproduceerd, een primeurtje dus! Kijkt u daarom hieronder de ranzige beelden die horen bij het nummer "Förtvivlan Min Arvedel", de openingstrack van de nieuwe langspeler.

Shining - Född Forlorare (2011)

Uitstel. Dat zijn we nou eenmaal gewend van dit Zweedse macabere gezelschap. Maar dat het zowat anderhalf jaar zou duren.. Rond september/oktober 2009 kwam het nieuws naar buiten dat de mannen van Kvarforth, en hij zelf natuurlijk, weer bezig waren aan een nieuw album en dat de brave fan deze snel kon verwachten. Echter, een dik half jaar later, werd bekend dat de relatie tussen band en label niet zo geweldig was als hij eerst leek. Uitstel was het gevolg. Van maart/april 2010, naar oktober 2010. Okay, prima. Er werd ook een tour gepland rond deze tijd, dus dat zal wel vanwege het album zijn, niet? Nou, inderdaad, niet dus. Uitstel? Jawel! Februari 2011 inmiddels al. Weer een tour gepland, maar weer geen album. Rond die tijd kwam ook het nieuws naar buiten dat de Zweden bij het alom bekende Spinefarm Records hadden getekend. Indie Recordings was dus verleden tijd. De datum werd uiteindelijk 25 mei, en ze hebben woord gehouden; hier is hij dan! Född Forlorare.

Het album opent met het nu al vrij bekende Förtvivlan, Min Arvedel. Al sinds december 2009 drong dit nummer door in de setlist van Shining omdat toen al binnenkort het album zou uitkomen, dus waarom dan al niet een voorproefje geven? Het effect; ik, en vele andere fans, kennen het nummer al op voorhand van buiten, wat toch een beetje de verrassing van het album wegneemt. Het nummer zelf is een stevige opener met lekkere gitaren en prima drumwerk van de huidige ex-drummer Richard Schill. Ook wordt er op dit nummer plaats gemaakt voor de cleane vocalen van Kvarforth, iets wat we op het vorige album, Klagopsalmer ook al hebben gehoord, maar nog in wat mindere maten. Dit album wordt dit veel meer uitgepakt.

Zoals ook op het tweede nummer te horen is namelijk. Tiden Läker Inga Sar is een nummer wat vrij soft, en zelfs met een vrij vrolijke ondertoon van start gaat. Weer met de cleane vocalen van Kvarforth eronder. Echter, als het nummer verder bombardeerd en de depressie inzet, komen we weer uit op die weemoedige en wanhopige ondertoon die we zo graag horen in de muziek van Shining. Allemaal ondersteund door geweldig gitaarwerk van Peter Huss, en de onlangs ook gestopte Frederic Gräby. Het nummer doet een beetje een mengeling tussen Halmstad en Klagopsalmer oproepen. Wat wel goed klinkt dus, in mijn oren.

Dan komen we uit bij het speerpunt van dit album. De gastbijdragen. Op het zojuist besproken nummer draagt Erik een steentje bij, en op het daarop volgende nummer, wat dan weer meer vergelijkbaar is met Förtvivlan Min Arvedel, draagt de gitarist van Arch Enemy, Amott, een steentje bij door er lekker op weg te soleren. Deze gastbijdragen zijn misschien wel allemaal leuk en aardig, maar wat ik dan graag zou willen aanmerken is dat het toch weer jammer genoeg de intimiteit van Shining wegneemt. Vooral op de albums The Eerie Cold en Halmstad was deze intimiteit zeker te bespeuren. Het klonk daar namelijk heerlijk als een groepje geniale muzikanten dat samen muziek maakte, en daarme iets wou vertellen, een boodschap wou overbrengen, en dat op deze twee albums altijd zeer goed overbracht door zo intiem en klein te blijven, qua muziek en bezetting. Maar met deze gastbijdrages kun je bijna stellen dat er weinig nog van over is van deze intimiteit.

Luisteren we dan verder dan komen we uit bij het vierde nummer van het album, genaamd Tillsammans Är Vi Allt. Dit nummer heeft een bijdrage van de bekende Nordman. Een van de grotere popsterren in Zweden. Het nummer zelf klinkt verrassend anders. Het heeft namelijk een zeer hoog Opeth/Enthroned gehalte. Iets wat ik nog nooit eerder heb terug kunnen vinden in de sound van Shining. Ook het gebruik van veel piano spreekt mij wel aan. Een verrassende leuke invalsthoek, maar ja, het is niet de Shining zoals ik het ooit heb leren kennen.

I Nattens Timma is een cover van de bekende Zweedse groep Landberk, prima uitgevoerd op piano en goed ingezongen door zanger Peter Bjärgo van Arcana. Verder niet veel bijzonders aan eigenlijk. Dan komen we bij het laatste nummer FFF, wat dan weer staat voor Frän Födseln Förlorad. Dit nummer is toch weer een goedmakertje voor alle minpuntjes aan de voorgaande nummers. We krijgen hier een bombastisch maar toch intiem nummer naar ons toe gesmeten, preices zoals we van Shining gewend waren, maar toch met wat enkele vernieuwingen erin. Niklas gaat er weer duchtig op los met zijn vocalen, en de rest van het instrumentarium valt weer als een puzzel in elkaar. Een waardige afsluiter.

Ik ga dit album nu concluderen. En dat doe ik met gemengde gevoelens. Ik heb een uur aan deze review zitten werken. En ik weet eigenlijk nog niet wat ik ervan moet denken, en wat voor score ik dit album moet geven. Ik ga het toch proberen. Het is inderdaad jammer dat de intimiteit van Shining steeds meer afneemt. Het werd al ingezet bij de vorige plaat, Klagopsalmer, maar op deze plaat al helemaal, op een paar numers na dus. De gastbijdragen zijn opzich aardig, maar hadden weggelaten mogen worden. De nieuwe invalshoek op het vierde nummer is wel aardig, en de nieuwe piano, koor, symfonie samples en dergelijke zijn aardig. Ook de meer symfonische ondertoon is wel aardig, maar het is niet de Shining die ik gewend ben. Toch ben ik benieuwd hoe de toekomst van deze heren eruit zal zien. Het blijven namelijk allemaal, stuk voor stuk, geniale musici.

80/100

http://myspace.com/shininghalmstad/

http://facebook.com/#1/shiningofficial/

Jack Parow + Death Letters @ Koninginnedagfestival 2011, Effenaar, Eindhoven

Jawel, het was weer eens zo ver. De 30ste april, Koninginnedag. En waar kan je dat beter doen dan in Eindhoven? Dat de Koningin en haar familie naar Weert kwam, mijn eigen kleine stadje, had ik niet zo'n zin in, dus trok ik er met een gezellig groepje op uit naar Eindhoven, in de hoop daar bij de Effenaar 2 hele mooie acts te mogen aanschouwen; Jack Parow en de Death Letters!

Nu kan ik het natuurlijk ook over al die andere goeie bands hebben die daar hebben gespeeld, maar als je ze eigenlijk maar half hebt gezien, of helem

aal niet, heeft dat ook niet zo'n zin en kun je daar niet zo'n eerlijk beeld van geven. Dat zou oneerlijk tegenover mijzelf zijn, en tegenover de artiesten, dus ik doe alleen de twee waar ik het meest naar uitkeek; Jack Parow dus, en de Death Letters

Jack Parow, voor diegene die hem nog niet kennen, is een Zuid Afrikaanse rappert. Ik kende hem vooraf alleen van de hitsingle "Cooler as Ekke" en was eigenlijk vrij benieuwd naar de rest. Toen hij rond de klok van 5 het podium betrad wachtte ik het allemaal maar een beetje af. Maar een enthousiaste Jack met z'n petje kreeg het publiek al gauw mee. Het werd een heerlijk hiphop feestje waar zelfs ik van genoot. De nummers waren lekker. Aan de heftige kant, dat wel. Cooler as Ekke is dus (zo kwam ik achter) geen echt voorbeeld te noemen voor de rest van het reportoire van deze man. Nummers als Hier's Hy Nou, Parow to Parl, Dans Dans Dans en Rikki Lauw, werden dankbaar ontvangen, en de hit Cooler as Ekke was een van de hoogtepunten. Toen we eigenlijk allemaal wel dachten dat het afgelopen was, kregen we toch nog een lekker toegiftje, namelijk een remix van Cooler as Ekke, waar, geloof het of niet, helemaal op gemoshed werd. Tot het bloed op het podium zat, zo gezellig was het. Een verrassend goed optreden dus, en zeker voor herhaling vatbaar!

http://http://jackparow.com/

Na een lekkere frietpauze en een pilsje was het tijd voor mijn persoonlijke hoogtepunt van de dag. Hier had ik al dagen naar uitgekeken; het optreden van de Death Letters. Nog nooit eerder had ik deze gasten aan het werk gezien, maar in de afgelopen maanden, waarin ik dit Dordrechts duo beter heb leren kennen, ben ik steeds meer van de muziek gaan houden, en gaat er bijna geen etmaal voorbij waarin ik eventjes toch een nummertje van ze luister. Dus helemaal enthousiast en fanboyachtig stond ik vooraan.

De heren opende de set met het nummer I Wish I Could Steal A Sunset. Een zeer vet nummer om een set mee te beginnen, zou je zeggen. Tenminste, als de stroom niet uitvalt. Want halverwege het nummer was dit helaas wel het geval. Ruim vijf minuten werd mijn geduld weeral op de proef gesteld. Toen de stroom uiteindelijk weer een teken van leven gaf hervatte de jongens hun set. Natuurlijk was het nieuwe album flink vertegenwoordigd. (Voor Review, zie het kopje "Reviews") Nummers als o.a. Fear's Face, Control en In Fear Fouls Search werden niet geschuwd. Maar ook oudjes mochten om de hoek komen kijken. Zoals Fading Light en I'm a Timb Bomb.

Ook qua enthousiasme ontbrak het de twee niet. Duende (gitaar) sprong duchtig heen en weer en Victor (drums) was een echt basher op de drums. Een zeer prima optreden, wat ook door het publiek zeer enthousiast ontvangen werd. Want ook hier ging het gezellig los, en werd er luidkeels geroepen voor meer nummers. Schizophrenic en de single Your Heart Upside Down waren het besluit van het optreden, en daarna was het welletjes geweest. Nog even nababbelen met de jongens, en daarna huiswaards. Top dagje!

http://www.deathletters.net/