Frederic Gröby verlaat Shining

De tweede gitarist bij de Zweedse Black Metal band Shining verlaat, na een dikke 4 jaar trouwe dienst de band. Dit allemaal, nadat hij vier dagen voor het einde van de tour met Watain en Aosoth ziek naar huis is gegaan, en vlak voor de relase van het 7e album "Fodd Forlorare". Door dit verlies zal het geplande optreden op het Ragnarok Festival niet doorgaan.

Akelei - De Zwaarte van het Doorstane (2010)

Jawel, ik weet dat dit album onderhand alweer een halfjaartje oud is , en dat het misschien een heel klein beetje achterhaalt is, maar ik denk toch dat deze heren nog wel een extra reviewtje verdienen over de plaat die zij vorig jaar hebben uitgebracht!

Akelei is een doom metal band uit omgeving Utrecht/Tilburg. Opgericht in 2006 besloten zij dat dit genre maar eens toe was aan een soort opfrissing. In 2008 verscheen hun eerste Promo, die gelijk veel positieve reacties opwekte bij het algehele (metal) publiek. Men keek uit naar de eerste langspeler! Die kwam er voorlopig nog niet, maar men werd eerst nog wel even lekker gemaakt met de single "Dwaaluur"die in mei 2010 verscheen. In november van dat zelfde jaar was het tijd voor de langverwachte langspeler, "De Zwaarte van het Doorstane", waar ik jullie nu dus mijn "visie" over ga laten zien.

Het album begin met het zwaar atmosferische Verlangen. Het eerste wat opvalt is dat het nummer lekker in het gehoor ligt en dat het zooitje allemaal lekker in elkaar steekt en een mooi geheel vormt. Zware gitaren met melancholische melodie lijnen en daaronder zware drums met af en toe een lichte versieren erin. Als de zang inzet kom ik aan bij hét punt waarom Akelei zoveel stof deed opwaaien het laatste jaar. De zang is namelijk clean, en in het Nederlands. Wennen dus! Dit had ik namelijk nog nooit eerder gehoord bij (doom) metal en ik was er in het begin vrij sceptisch over. Maar omdat me het instrumentarium goed beviel besloot ik vol te houden, en daar ben ik trots op!

De zang is namelijk gewoon een punt van wenning, als je bijna nooit naar Nederlandstalige muziek luistert, maar het went wel, en het draagt heel mooi bij aan de sfeer van de muziek. De lijn die op Verlangen wordt ingevoerd wordt doorgezet in de nummers Meer Dan je Ziet, en De Zwaarte. Het vierde nummer is het nummer Een Droom in 6/8. Een zeer vermakelijke instrumental die je meeneemt op een stroom van melancholie en zwaarte van het bestaan, wat voor mijn part wel wat langer had mogen duren.

En zo'n indrukwekkend album kan niet anders dan afsluiten met en toppertje (en geen breezer ananas). Het nummer Duett is, zoals de titel doet vermoeden, een duet van zanger Misha en de Noorse zangeres Cecille Langlie van Skumring. En wat een dijk van een nummer is dat geworden om de plaat mee af te sluiten. Prachtig mooie zanglijnen die prima worden opgevangen door het instrumentarium en het geheel vormt dan ook een waardige afsluiter voor dit topalbum uit 2010.

Conclusie; dit album smaakt zeker naar meer, veel meer! En ik hoop ook van harte dat Akelei deze koers vol zal houden en ons nog vele jaren kan vermaken! Op het moment is Akelei zoekende naar een nieuwe bassist en gigs, dus mocht je deze in de aanbieding hebben, neem dan vooral contact met ze op, want het is het waard!

95/100

http://www.myspace.com/akelei

Shining - VII: Fodd Forlorare komt eraan!

En wel op 25 mei van dit jaar. Daarvoor hebben ze wel afscheid moeten nemen van het altijd gezellige Indie Recordings en zijn ze overgestapt naar Spinefarm. Deze laatste zal dus ook het album op 25 mei naar het grote volk brengen. Het lange wachten wordt dus beloond, en op de MySpace van de band kan men al het openingsnummer; Fortvivlan Min Arvedel, beluisteren. http://www.myspace.com/shininghalmstad/

Death Letters - Post-Historic (2011)

Nederland muziekland. Hier was, en ben overigens, ik het nog steeds niet bepaald mee eens. Wat pop muziek betreft hebben we maar bar weinig te bieden. Kijk maar wat voor rommel we de afgelopen jaren allemaal naar het Eurosong Festival hebben gestuurd. Uitschieters vind ik dan toch een paar bands, zoals The Gathering, Within Temptation, De Staat , Anouk toch ook wel een beetje, maar echt veel meer is het ook niet. Daarom doet het mij ten zeerste deugt om jullie voor te mogen stellen aan het Dordrechtse duo de Death Letters. Bestaande uit Duende en Victor zijn zij respectievelijk 19 en 18 jaar oud en brachten ze afgelopen vrijdag hun nieuwe album "Post-Historic", de opvolger op het eerder hier besproken album "Death Letters."

Waar het vorige album nog heerlijke lekkere onvervalste bluesrock was met de nodige punk invloeden slaat dit album een totaal andere richting in. Zoals zanger en gitarist Duende zelf al verklaarde; "Ik kon gewoon geen bluesnummers meer schrijven". Tsjah, welke kant ga je dan op? De invloeden voor dit album waren artiesten zoals (..And You Will Know Us By The) Trail of Dead, en post rock giganten Explosions in the Sky. Mix daar een scheutje "melodic" punkrock en post hardcore bij en je hebt "Post Historic".

Het album opent met de single Your Heart Upside Down. Een goed in elkaar stekend nummer wat lekker in de oren klinkt en wat je graag nog eens opzet. Het nummer is van de melodic punk achtige kant met een klein post rock gehalte. Een betere opener voor dit album kon ik mij dus niet bedenken. Daarna volgen Temperory Frame en Death of the Sincere waarin de gedachten en structuur van Your Heart Upside Down naadloos in overvloeien, toch is het een feit dat Death of the Sincere toch een wat meer duidelijker contrastverschil kent, namelijk de post-hardcore en de post rock. Allebei deze varianten komen hier namelijk flink in naar voren.

Vervolgen wij dan de luisterbeurt door dit album, dan komen wij onder andere bij de ballad A Room A Story A Beautiful Memory langs, waar eigenlijk niet veel speciaals op aan te merken. Wat wel opvalt is het nummer Control. Honderd procent post rock, en als ik eerlijk mag zijn, had het nummer zo op een Explosions in the Sky album gekunt, was het niet dat er zang bij zat. En zo duurt het album eigenlijk voort. De genres post hardcore, (melodic) punk en post rock voeren de boventoon in nummers waar; of een van de genres duidelijk de overhand heeft, of nummers waarin er een duidelijk contrast is tussen twee genres.

Met het eerste album "Death Letters" zette de Death Letters duidelijk de toon naar de bluesrock toe en leek het echt dat deze jonge jongens een richting hadden. Met dit tweede album wordt deze gedachten snel aan de kant geveegd en wordt er plaats gemaakt voor verschillende genres die naadloos op elkaar inspelen. Zou je dan kunnen zeggen dat de Death Letters ineens de weg kwijt zijn? Nee, dat duidelijk niet. Ze weten de genres namelijk prima met elkaar samen te laten werken tot een mooie harmonie en een goeie structuur. Als de jongens deze richting vast blijven houden, en af en toe nog wat experimenteren along the road, vind ik het allemaal prima. Top album!

87/100

(30 april spelen de Death Letters op het Koninginnedagfestival in Eindhoven. Hier zal ik bij zijn en kan men hier dus een verslag van verwachten)

http://www.myspace.com/deathletters